Pamiętam, że jako małe dziecko kilka razy chodziłam z rodzicami po lesie w poszukiwaniu grzybów, potem była długa przerwa. Na szczęście Paweł ponownie nauczył mnie radości z chodzenia po lesie i zbierania grzybów. Po kilku latach razem z mamą znowu przyrządziłyśmy naszą ulubioną jesienną zupę- zupa grzybowa była tak pyszna, że już dwa razy byliśmy na wspólnym grzybobraniu. Polecam Wam również - sos grzybowy.
Tradycyjna zupa grzybowa
około 1 kg grzybów (prawdziwki, podgrzybki)
2 cebule
pół kostki masła
2-3 litry wody
sól, pieprz
włoszczyzna (marchew, pietruszka, seler, por)
0,5-1 kg ziemniaków
2 liście laurowe
łyżeczka ziarenek pieprzu naturalnego
kilka ziarenek ziela angielskiego
śmietanka 30% ewentualnie
Grzyby oczyścić pędzelkiem z piasku, na sicie obmyć wodą.
Kapelusze pokroić w paseczki , trzonki w cienkie plasterki.
Cebule pokroić na drobną kostkę, wrzucić na patelnię z 1/4 kostki masła i smażyć aż się zeszkli.
Dodać resztę masła i pokrojone grzyby, smażyć aż woda z grzybów odparuje.
Warzywa z włoszczyzny i ziemniaki obrać, następnie marchew, pietruszkę i seler zetrzeć na tarce o dużych oczkach, pora pokroić w krążki, a ziemniaki w niedużą kostkę.
Do garnka wlać wodę, posolić, wrzucić warzywa i zagotować.
Dodać liście laurowe, pieprz i ziele angielskie.
Gotować do miękkości ziemniaków, około 10 minut, po tym czasie wrzucić do garnka grzyby z cebulą.
Gotować jeszcze razem 10 minut, doprawić do smaku pieprzem.
My lubimy dolać śmietankę, polecam dodawać bezpośrednio do miski z zupą niż do gara, ponieważ ze śmietanką zupa szybciej się psuje. Można także dodać razem z warzywami np. 3 skrzydełka z kurczaka, bulion zyska na esencji.
